وضعیت تغذیه‎ای ساکنین روستاهای بخش مرکزی همدان - ۱۳۸۲

زمینه: ایران همانند سایر کشورهای در حال توسعه، در حال گذر سریع تغذیه‎ای است. از این رو می‎توان انتظار داشت با بهبود در شرایط اجتماعی و اقتصادی، بیماری‎هایی همانند اضافه وزن و چاقی افزایش یابد. این مطالعه با هدف بررسی وضعیت اپیدمیولوژیک بیماری‎های تغذیه‎ای با استفاده از شاخص‎های آنتروپومتریک در ساکنین روستاهای بخش مرکزی همدان طراحی و اجرا گردید. مواد و روش‎ها: تعداد 614 نفر از افراد بالای 2 سال از 15 روستای بخش مرکزی همدان به روش خوشه‎ای انتخاب و اطلاعات انتروپومتریک آنها جمع آوری شد. در صورت قرار گرفتن افراد 2 تا 20 سال در محدوده sd2-< معیار قد و وزن بر اساس nchs (national centre for health statistics) آنها بصورت کم‎وزن، لاغر و کوتاه قد تغذیه‎ای طبقه بندی ‎شدند. برای تعیین چاقی و اضافه وزن در تمام گروههای سنی و کم‎وزنی در بالغین از شاخص توده بدن (bmi) استفاده شد. یافته‎ها: در افراد 2 تا 20 سال مورد بررسی سوء‎تغذیه کم‎خواری شامل کم‎وزنی در 5/12 درصد، لاغری در3/12 درصد و کوتاه قدی تغذیه‎ای در 8/26 درصد و پرخواری در 9/11، درصد شامل 7/6 درصد اضافه وزن و 2/5 درصد چاقی، دیده شد. در افراد بالای 20 سال 5/5 درصد (اکثراً مرد) bmi کمتر از 5/18 درصد و 9/34 درصد (اکثراً زن) دارای اضافه وزن و چاقی بودند. در کل افراد، مبتلایان به اضافه وزن و چاقی 76/24 درصد و سوء‎تغذیه کم‎خواری 2/9 درصد بود. نتیجه‎گیری: سوء‎تغذیه‎های کم‏خواری (2 نفر از هر 20 نفر) و پرخواری (5 نفر از هر 20 نفر) در ساکنین روستاهای بخش مرکزی همدان، حاکی از عدم تعادل در مصرف مواد غذایی متناسب با نیازها در هر دو جنس می‎باشد که لزوم آموزش تغذیه صحیح را در سطح این جامعه گوشزد می‎نماید.